Meneer Michiels
Klets
Waar we tot nu toe een zekere trefzekerheid misten, overtuigingt Klets metalle bonkende beats, klaterende rhymes, rijke akkoorden en gierende gitaren die het album rijk is.Michiels brult en scandeert iover de kleine dingen des levensdathet een lieve lust is, iets wat we sinds Public Enemy of Ice Cube niet meer vaakgehoord hebben, laat staan in een sappige Limburgse flow. Op andere momenten klinkt hij weloverwogen en berustend zoals alleen artiesten met een bepaalde staat van dienst dat kunnen, maar daar heeft deze Vlaamse Mix Master Mike dan ook alle reden toe. Dehypermoderne synthetische subbassen vloeien over in old skool hiphop beats, terwijl de zang varieert van geroep en getier tot zoetgevooisde zang. Soms lijken de beats de woofers kapot te knallen, om vervolgens onaangekondigd plaats te maken voor poppyakkoordprogressies en vrolijkemelodieën. En het strafste van al is dat het niet stoort: alles loopt naadloos in elkaar over, en het klinkt geloofwaardig. Het klinkt naar Meneer Michiels, die zonder hulp van buitenstaanderszijn eigen goesting heeft gedaan, met als resultaat een indrukwekkende plaat.